خلق ترسنداز تو من ترسم ز خود کز تو نیکی دیده ام از خویش بد
با دلی پر درد و جانی دریغ ز اشتیاقت اشک می بارم چو میغ

تا حالا از ته دل با خدا حرف زدی . . .

سلام مهربون من . سلام عزیز دلم سلام نزدیک ترین به من . باز یه صبح دیگه هست که تو بهم اجازه دادی چشمام روباز کنم و مهربونی های تو رو ببینم . شاهد لطف بی کرانت باشم . دیشب داشتم دونه های رحمتت رو نگاه می کردم چقدر قشنگ و آروم می آمدن پائین .

داشتم پیش خودم می گفتم اگر قرار بود برای یه لحظه مثل من کوچولو فکر کنی !!!! شاید هیچ رحتمی برای من که خیلی دیر به دیر یادت می کنم نمی فرستادی . داشتم می گفتم اگه خدا کمک کنه ولی دیدم تو همیشه کمک می کنی تو همیشه لطف می کنی می بخشی . . .

تموم بدیام رو . دروغایی که می گم . نگاههای اشتباهی که می کنم . راههای غلطی رو که می رم فکرای نا بجایی که می کنم چقدر تو مهربونی ...

شرمنده ام اینقدر گرفتار این جسم مادی شدم این قدر گرفتار این شدم که چی بخورم . چی بپوشم با کی دوست بشم . که دیگه روحم و فراموش کردم . . . فراموش کردم که این روحم رو اگه مثل جسمم یه ذره بهش برسم چه کارهایی که انجام نمی ده فراموش کردم که من تکه ای از توام پس باید منم مهربون باشم . من هم ببخشم من هم سعی کنم گناه نکنم . من هم سعی کنم که عاشق تو باشم.

یادم رفته که فقط تویی که لایق عشقی و من کورکورانه دنبال کسی می گردم که عشقی رو که تو لایقش هستی بهش هدیه کنم .

خدایا من دوستت دارم ...

خدایا من عاشقتم ...

خدایا من ...

اصلا منی وجود نداره همه چیز تو هستی .

منو یادت رفته....
حس میکنم یادت رفته که یکی این پایین همش صدات میکنه....
نکنه یادت رفته منم بندتم...منم هستم
یه نگاهم بکن...فقط یه نگاه..همین واسم بسه..کمتر مجازاتم کن

من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت
که اول نظر به دیدن او دیده ور شدم
گویا خود التفات نبودش به صید من
من خویشتن اسیر کمند نظر شدم